عکاسی با توجه به این که رسانه ای معاصر و مستقل است، در زمینه های مختلف می تواند با رسانه های دیگر تعامل داشته باشد. تئاتر هنری متشکل از افراد، تکنیک ها و رسانه های مختلف است و برای مستند سازی و تبلیغات نیازمند تعامل با رسانه عکاسی است. در این میان عکاس چه به عنوان ثبت کننده یک پروژه نمایشی و چه به عنوان تهیه کننده محتوای تبلیغاتی حضور دارد. اما با توجه به اینکه مخاطب مهم ترین نقش را در بقای هنر تئاتر دارد، پس از اعلام قرنطینه و تعطیلی مراکز فرهنگی و تماشاخانه ها این هنر و عوامل وابسته به آن خانه نشین شدند. 

 عکاسی به عنوان رسانه ای که بارِ روایت و آرشیو تصویری یک اثر نمایشی را بر عهده دارد، همواره همراه هنر نمایش بوده است و عکاس به عنوان عضوی همیشگی در گروه نمایش حضور داشته است. اما حال می خواهم آن را از جوانب مختلف بررسی کنم تا شاید بتوان در این مطلب محتوایی قابل قبول برای مخاطب علاقه مند به جای گذاشت.

یادداشت کیارش مسیبی، عکاس تئاتر و کارشناسی پژوهش هنر درباره دوران پساکرونا
تقابل عکاسان حرفه‌ای تئاتر و تازه‌واردها
خوشبختانه امروزه بعد از تزریق واکسن کرونا به اکثریت جامعه شاهد کمرنگ شدن این بیماری در سطح کشور هستیم که با توجه به این امر سالن‌های تئاتر و گروه‌های نمایشی کم‌کم جانی تازه گرفته‌اند و شاهد اجراهای متعدد در سالن‌های مختلف نمایش در سطح شهر هستیم. این قضیه باعث شده تا عکاسی تئاتر و ثبت لحظه‌های تئاتری نیز از سر گرفته شود و افرادی که علاقه‌مند به عکاسی تئاتر هستند به دنبال رویای خود عکاسی از صحنه، نور و بازیگر بروند.

در جوامع امروزی حضور عکاسان در تمام حوزه های هنری به خصوص " تئاتر" ، در ثبت و گسترش این هنر نقش مهمی را ایفا می کند و می توان ادعا کرد با گسترش خبرگزاری ها و وب سایت های اینترنتی و به خصوص شبکه اجتماعی اینستاگرام پنجاه درصد فعالان این رشته در رسانه های مختلف فعالیت چشمگیری دارند.